“Birini sevmeye küçük bir yerinden başlarsın, ya bakışını seversin, ya gülüşünü, ya susuşunu ya da bir sözünü; ve sonra, her şeyini seversin.”
Nafer Ermiş
Ben onu sevdim; görmeden, dokunamadan, hissedemeden, uzaktan… Güzelliğini anlamak için hiçbir fiziksel temasa gerek yoktu. Varlığının sessizliği dünyanın en güzel mutluluk melodisiydi ve bunu bir kez hissetmek dahi, bir ömür boyu eksikliğini hissetmeye yeterdi. Herşeye eyvAllah’ta, bir sözüne bin anlam yüklerken, bin sözüme bir anlam vermeyişiydi beni kahreden.